سلام. ببخشيد. آخه بعضي دوستان مي فرمايند اين قدر کش نده. زود بگو خلاصمون کن. تازه بريد خدا رو شکر کنيد چون مي خواستم پست بعدي رو هم روي همين بذارم!

سلام. خوبين؟ ممنون. چه نکته ي دقيقي. انتقاداتي را که فرمودين بعضي را وارد مي دانستم و بعضي را مطمئن نبودم که واردند يا نه؟ (و مي دونين که من مي تونم تو شک زدنگي کنم بدون اين که فلج بشم!) خوشحالم که خوشتون اومد. مثالتون تازه و جالب بود. بنده نکته ي راسل را در ارتباط با "سر کردن در شک" مطرح کرده ام. اينکه آدم طاقت داشته باشد که شکش نسبت به مسئله اي را تحمل کند و تن به يقين زودرس که (با اجازه از فرهنگستان زبان فارسي اسمش را مي گذارم يقين مشکوک!) ندهد. درباره چند سوال پاياني که بسيار تامل برانگيز هستند و نيازمند تفکر بيشتر اعتقاد الانم را عرش مي کنم:1. تا هر چقدر که لازم باشد. 2. وقتي به اعتقاد (قطعي يا لااقل ظني) تازه اي رسيديم 3. چرا بهتر است بر اعتقادات سابق بمانيم و البته يک احتمال کوچولو هم بدهيم که اعتقاد فعلي من نادرست باشد تا به خودمان فرصت بدهيم ديدگاه هاي ديگر را نيز بررسي کنيم و در نهايت يا آنها را بپذيريم يا رد کنيم. راستي اين دکتر خطاب کردن يک کارشناس ارشد داره نگرانم مي کنه. چون اصلا طاقت استيضاح را ندارم!

سلام جيگرم. مخلصم. شما نياز به نظر دادن نداريد همين که حضور سبز پر رنگتان را احساس کنم براي هفت پشتم کافيه!

گفتش مي ريم يه چرخي مي زنيم بر مي گرديم.

نمي دونم شايد دو يا سه پست ديگه. ولي بعدش يه سورپرايز دارم واسه دوستان تو وبلاگ.

سلام. خوبين؟ چند نکته ي ديگر هم باقي مانده که آنها را عرض کنم ديگر کار تمام است يعني محال است بتوانيد مقاومت کنيد! (تکنيک لج درآري آسان!)

سلام عليکم و رحمه الله. ببينيد عرض ما اين نيست که کي بيشتر خطا مي کند. فقط خواستيم عرض کنيم فکر نکنيد اگر کسي باهوش است، هوش او باعث مي شود که حتما کمتر در معرض خطا باشد، خير. اتفاقا از جهاتي بيش از ما آدماي معمولي در معرض خطاست (دقت بفرماييد در معرض خطا بودن غير از خطا کردن است) چون بهتر مي تواند از عقيده اش دفاع کند، وعقايد او هم (مثل ما) هميشه از راه تفکر منطقي به دست نيامده اند بلکه ممکن است منشاء عاطفي داشته باشند که در اين صورت ممکن است درست باشند يا غلط. حق نگهدارتان.

سلام و ارادت. ممنون بابت حالي که به وبلاگ ما دادين.