سلام. خوبين؟ حدس مي زدم از بعضي حرفاي بيهوده ي ما نارحت شدين. کساني که از نزديک منو مي شناسن مي دونن که کلا اگر من شوخي نکنم مريض مي شم. باورتون مي شه تو جلسه ي دفاع از پايان نامه ي ارشد، حالا استاد راهنما و مشاور و داور و حضار محترم نشسته وسطش مجبور شدم براي دفاع از خودم يه جوک تعريف کنم؟ با اين حال مواظب هستم که ظرفيت طرف مقابل و حد و حدود شرعي و اينها رو هم رعايت کنم ولي خب شايد مواردي از دستم در بره که در اين صورت از شما و همه ي امت حزب الله معذرت خواهي مي کنم. درباره ي کامنت گذاران وبلاگ بعضي ها رو مي شناسم حالا چه شاگردان محترمم چه فک و فاميل و چه دوست ولي خداييش بعضي رو نمي شناسم و نمي دانم خانمه يا آقا حالا اگر شم شما تيزتره و از قرائني مفهميد فلاني آقاست يا خانم اون يه حرف ديگه س. با اين حال شايد سعي کنم کلا کمتر شوخي کنم بهتره. من ايده ام اين بوده که تو وبلاگ يه محيط شادتري نسبت به فضاهاي ديگر باشه که تنوعي بشه و خواننده خسته نشه. نمي دونم والا. حالا بايد بيشتر درباره اش فکر کنم. نه تو دکتري هم مجاز نشدم. (مثلا همين الان خواستم بگم نه به سلامتي، تو دکتري هم مجاز نشدم ولي دوباره گفتن شوخي نکنم بهترتره اي واي باز شوخي کردم)اينکه نظرم رو هي تکرار مي کنم. اگه منظورتون تو متنه که بعيد مي دونم مگه اين که به دليل جدا بودن پست ها گاهي مجبور شدم براي اينکه خط سير بحث گم نشه دوباره يه چيزهايي را يادآوري کنم ولي تو کامنت ها خب ديگه اونجا بحث دو طرفيه گاهي لازم ميشه.