سلام. آخه دوستان حال نمي دن. مي گن راننده ي اتوبوسي نصف شب داشت تو جاده 40 تا مسافر رو مي برد شهرستان. يک دفعه ديد يکي از مسافرا وايساده کنارش و مي گه آقاي راننده شما واسه کي رانندگي مي کني؟ همه خوابن! گاهي همچين حسي به من دست مي ده. شما حساب کن 400 تا بازديدکننده داشته باشي ولي يه نظر! گاهي وقتا شک مي کنم نکنه آمارگير پارسي بلاگ مشکل داره. ممنون که شما هم مثل يکي دو تا ديگه از دوستان نظر دادين و البته روحيه. چشم به خاطر شما هم که شده ادامه مي دم.يه چيز جالب ديگه هم بگم. وقتي آقاي سرشار از برنامه قصه ظهر جمعه خداحافظي کرد اقا سيل اظهار نظرها شروع شد از شخصيت هاي تراز اول که باورت نمي شه مي گفتن که ما گوش مي کرديم تا آدماي معمولي و... همه افسوس که چرا تعطيل شد و اي کاش ايشون ادامه مي دادن. آقاي سرشار گفته بود تو اين نمي دونم بيست سال يه کسي به من نگفت برنامه ات رو گوش مي کنم دستت درد نکنه. اگه من مي دونستم اين قدر طرفدار داره نمي رفتم ولي چون خداحافظي کردم ديگه بر نمي گردم. چرا ما ايرانيا اين جوري هستيم. زورمون مياد اگه کسي يه هنري کرده بهش بگيم ايول الله ولي خدا نکنه يه ذره پاش رو کج بذاره ماشاء الله آدم و ماشاء الله منتقد آبرو براش نمي ذاريم انگار همه مون مومن آل فرعون و او کافر حربي. چي بگم. والله. درد دل زياده. يه وقتم ديدي کل وبلاگ رو با يک کليک و يک اوکي طومار روش در هم پيچيدم و رفتم پي کارم. به قول مرحوم اوستا: بيايد که روزي ندامت بري/ ز بي­ مهري اي دوست بر جاي من/ بجويي و ديگر نيابي مرا / بگويي دريغا اوستاي من!