سلام. چشم حتما. مخلصيم.

سلام. با تشکر از محضر شما. حيف که تصميم گرفتم ديگه شوخي نکنم و گرنه پاسخي متناسب تر عرض مي نمودم.

سلام. اينو که راست مي گين. راستش مدتي است فرصت ندارم به وبلاگ هاي دوستانم سر بزنم چون کلا وقت زيادي ندارم. (بهتون نگفته بودم با دو سه نفر از دوستان داريم واسه يه پژوهشگاه، يه نشريه در مياريم؟ چرا بابا همين الان گفتم!) اگه وقت کنم به وبلاگ خودم مي رسم. يکي از علت هايي که بعضي يادداشت هام شماره مي خوره همينه که باور کن گاهي مطلب آماده است ولي فرصت تايپش رو ندارم. ولي خب اشکال وارديه و من تسليمم.

سلام. خوبين؟ حدس مي زدم از بعضي حرفاي بيهوده ي ما نارحت شدين. کساني که از نزديک منو مي شناسن مي دونن که کلا اگر من شوخي نکنم مريض مي شم. باورتون مي شه تو جلسه ي دفاع از پايان نامه ي ارشد، حالا استاد راهنما و مشاور و داور و حضار محترم نشسته وسطش مجبور شدم براي دفاع از خودم يه جوک تعريف کنم؟ با اين حال مواظب هستم که ظرفيت طرف مقابل و حد و حدود شرعي و اينها رو هم رعايت کنم ولي خب شايد مواردي از دستم در بره که در اين صورت از شما و همه ي امت حزب الله معذرت خواهي مي کنم. درباره ي کامنت گذاران وبلاگ بعضي ها رو مي شناسم حالا چه شاگردان محترمم چه فک و فاميل و چه دوست ولي خداييش بعضي رو نمي شناسم و نمي دانم خانمه يا آقا حالا اگر شم شما تيزتره و از قرائني مفهميد فلاني آقاست يا خانم اون يه حرف ديگه س. با اين حال شايد سعي کنم کلا کمتر شوخي کنم بهتره. من ايده ام اين بوده که تو وبلاگ يه محيط شادتري نسبت به فضاهاي ديگر باشه که تنوعي بشه و خواننده خسته نشه. نمي دونم والا. حالا بايد بيشتر درباره اش فکر کنم. نه تو دکتري هم مجاز نشدم. (مثلا همين الان خواستم بگم نه به سلامتي، تو دکتري هم مجاز نشدم ولي دوباره گفتن شوخي نکنم بهترتره اي واي باز شوخي کردم)اينکه نظرم رو هي تکرار مي کنم. اگه منظورتون تو متنه که بعيد مي دونم مگه اين که به دليل جدا بودن پست ها گاهي مجبور شدم براي اينکه خط سير بحث گم نشه دوباره يه چيزهايي را يادآوري کنم ولي تو کامنت ها خب ديگه اونجا بحث دو طرفيه گاهي لازم ميشه.

سلام. ممنون از اين که براي بهتر شدن کارم پيشنهاد مي دين. منظورتون خلاصه ي چيزهايي است که تا الان عرض کردم يا کلا تا آخرش؟

سلام. دور از جون. بعله يعني نه نديد نگرفته بودم. چي کار ميشه کرد گاهي دست خودم نيست. (يعني هيچ وقت دست خودم نيست!) و گاهي حس مي کنم من اون گندم لاي دو تا سنگ هستم! بازم ممنون از خاندان شما.

سلام. ممنون. لطف دارين. مسئله اينجاست که خيلي از اوقات مطلب هم کم کم براي خودم روشن مي شه يعني دارم مطالعه مي کنم يا بازمطالعه. با اين حال حرفتون متينه و سعي مي کنم تا جايي که مي تونم بحث طول نکشه. بازم ممنون از لطفتون.

سلام. مخلصيم. ببخشيد من بر خلاف ظاهرم يه کم نازک نارنجي و حساســــــــــــم. بعضي وقتا جوش ميارم. پست جديد هم که ميشه گفت از نظر خودم داريم وارد يه بحث خيلي مهم مي شه همين فردا پس فردا مي نويسم بياد دست بوسيتون.

سلام. ممنون از لطفتون. مشکلي نيست. گفت يکي مرد جنگي به از صد هزار.

سلام. آخه دوستان حال نمي دن. مي گن راننده ي اتوبوسي نصف شب داشت تو جاده 40 تا مسافر رو مي برد شهرستان. يک دفعه ديد يکي از مسافرا وايساده کنارش و مي گه آقاي راننده شما واسه کي رانندگي مي کني؟ همه خوابن! گاهي همچين حسي به من دست مي ده. شما حساب کن 400 تا بازديدکننده داشته باشي ولي يه نظر! گاهي وقتا شک مي کنم نکنه آمارگير پارسي بلاگ مشکل داره. ممنون که شما هم مثل يکي دو تا ديگه از دوستان نظر دادين و البته روحيه. چشم به خاطر شما هم که شده ادامه مي دم.يه چيز جالب ديگه هم بگم. وقتي آقاي سرشار از برنامه قصه ظهر جمعه خداحافظي کرد اقا سيل اظهار نظرها شروع شد از شخصيت هاي تراز اول که باورت نمي شه مي گفتن که ما گوش مي کرديم تا آدماي معمولي و... همه افسوس که چرا تعطيل شد و اي کاش ايشون ادامه مي دادن. آقاي سرشار گفته بود تو اين نمي دونم بيست سال يه کسي به من نگفت برنامه ات رو گوش مي کنم دستت درد نکنه. اگه من مي دونستم اين قدر طرفدار داره نمي رفتم ولي چون خداحافظي کردم ديگه بر نمي گردم. چرا ما ايرانيا اين جوري هستيم. زورمون مياد اگه کسي يه هنري کرده بهش بگيم ايول الله ولي خدا نکنه يه ذره پاش رو کج بذاره ماشاء الله آدم و ماشاء الله منتقد آبرو براش نمي ذاريم انگار همه مون مومن آل فرعون و او کافر حربي. چي بگم. والله. درد دل زياده. يه وقتم ديدي کل وبلاگ رو با يک کليک و يک اوکي طومار روش در هم پيچيدم و رفتم پي کارم. به قول مرحوم اوستا: بيايد که روزي ندامت بري/ ز بي­ مهري اي دوست بر جاي من/ بجويي و ديگر نيابي مرا / بگويي دريغا اوستاي من!