درست شکل منيمن اين را از زخم گوشه ي اشکت فهميدمدر اين عرضه گاه تعصبتنها تو هستي که مي دانيچقدر زور مي زنم تا دردهايم را ساده تر بزايمبگذار با تو ساده بگويمکه چقدر شکل منيدلتنگ ِ هوايي هستي که پوسيده نيستو دلت براي سَروي مي سوزد که در اتاق روئيده !و سقف ها ...آه ...سقف هايي که سهم آسمان مان رادست رشته بازي مي کنند !پرده ها را کنار نزن مخاطبپنجره خيلي هم که مرام بگذاردتنها حسرتمان را به گوشه ي آسمان گره مي بندد
