سلام
من يه تحقيق ميداني کوچولو کردم. فونت هاي مردونه خيلي زياد بود: برديا، سروش، وحيد، عرشيا، حميد، هلال، ديويد، سينا، کامران، خالد، امين... اسم هاي دخترونه هم بود مثل: الهام، اکرم، فرناز، رژان،... اسم هاي ديگه اي هم بود که نه جزء اين دسته بودند نه اون يکي مثل: چشمه، چيني، دوات، علم، فانتزي، فردوسي، ديوان، اصفهان، جديد و...
در مورد گل ها هم فکر کردم. اسامي غير دخترونه زياد بود مثل: گل محمدي، شب بو، ميخک، پامچال، شيپوري، رازقي و ...
خوب حالا يه سوال چرا بايد اسم هاي دخترونه رو از توي اين همه اسم جدا کرد و بهش فکر کرد؟ شما چه نتيجه اي مي خواهيد بگيريد؟
فکر کنم براي اقلا فونت ها به طور کلي بايد ديد چطور اسم يک فونت رو انتخاب مي کنند. اسم خودشونه؟ عاشق شدند؟ به معني اسم توجه کردند؟...
ولي در مورد گل ها فقط بعد ظرافت و زيبايي به ذهنم مي رسه .شايدم چيز ديگه اي باشه و من اشتباه مي کنم. يک احتمال ديگه هم هست اينکه اين اسم اول مال گل باشه و بعدا مال انسان.
اينم جواب. خوب بيد؟