سلام استاد
بقيه اين بحث چي شده؟
ادامه نداديد؟ نظر فيلسوفه، همين طور منشا ديگه ي عشق ناگهاني که به شخصيت بالفعل و بالقوه مربوطه و ديدگاه ديگه خانم آلندي...
من يه نظري دارم در اين رابطه، شايد براي خود من زياد پيش مياد که در برخورد اول، از يه نفر خوشم مياد اونم خيلي زياد! و دليلش هم اينه که خيلي از روحيات و جنبه هاي مختلف شخصيتش رو حدس ميزنم.
که اتفاقا معمولا اون شناخت اکثر اوقات درست از آب درمياد.
به نظرم يه دليل اين حسهاي خوب يا حتي بد درباره آدما در برخورد اول اينه که چهره و ظاهر و برخورد آدما نشون دهنده شخصيت اوناست. حتي آدمايي که مثلا مدل چشماشون شبيه همه يا يه جور خاص ميخندن، تو بعضي روحياتشون شباهت هايي دارن. باورتون ميشه حتي شباهت در مدل انگشتاي دست به نظرم ميتونه شباهت هايي از شخصيت رو نشون بده!
حرکات و سکنات و نوع و عمق نگاه شخص مقابل که ديگه خيلي دقيق تر از ظاهر معرف اونه.
خوب حالا همه اينا در موقع ديدن يه شخص جديد، خيلي ناخودآگاه اتفاق ميفته و باعث تداعي يه شخصيت خاص از اون در ذهن ميشه.

لابد حالا ميگيد من يادم نيست صبح سحري چي خوردم، اين درباره پست يه سال پيش نظر ميده!
خوب تقصير خودتونه که بحث به اين جذابي رو نصفه ول کرديد، تازه تو پست جديدتون هم بهش لينک ميديد!