سلام
اين احوالات شيخ ما حکايت از ميل نهاني وي به گل و گلدان و رياحين دارد ليکن او را حوصله آب ونان دادن به رياحين مذکور نبوَد. حال که او را دردسري از ناحيه ي کودکان دلبند برگرفتي و به ناچار گلداني از صفاشهر بگرفتي ميل دروني برون نمودي و روز و شب به پرورش اين علف هاي زيباروي پرداختي.ليکن داداش کجاشو ديدي؟ من بعد شما را در زمره افرادي ديدن خواهيم نمود که حال مي نمايندي اگر لحظه اي به اين زبان بسته هايشان سر بزنندي. فردا روز همين زهرا و محمد مهدي تان حسودي نکردندي شانس بر کتف مبارک خوردندي!
موفق و سربلند در امر باغباني بباشيد
ضمنا براي پست قبل و کامنت هاي مربوطه اين جانبان ويرايش مي کنيم:
منظور از نقد، ايرادي است سترگ! پس کو قالبتان حضرت استاد يا بفرماييم حاجي عظام بر وزن قوام( به دليل نثر مسجع و پيدا شدن قافيه البته)؟