من اينطوري فهميدم که در غزل ، نبودن وحدت طولي، ذاتي است مثلا برخلاف مثنوي که وحدت طولي داره. به همين خاطر ميشه اينطوري غزل جعلي ساخت. درضمن سوال شمارو متوجه نميشم مگه وحدت طولي نداشتن جزو معايب يک شعره ،حال آنکه جناب دکتر فرمودن ذاتي غزل اينه، که شما درگير فهمش شدين؟