سلام. در تأييد حرفتون - و اينکه اين حرفها شعار نيست - :
يه چيزي که همه ي ما درک مي کنيم اينه که: همه ي ما ها - انسان ها - به دنبال آرامش هستيم. يعني اگر آن پول و آن زن و آن ويلا را مي خواهيم، به خاطر رضاي خدا نيست، بلکه بخاطر آن آرامشي است که فکر مي کنيم بعد از به دست آوردن اينها به دست مي آوريم. ولي اينگونه نيست. هممون هم مي دونيم که: ما انسانيم. و چون بي نهايت هستيم، نمي توانيم با يک امر محدود مثل ويلا، آرام بشويم. به خاطر همين است که انسانها در هر مقام مادي که باشند، هنوز اضطراب دارند. ولي چنانچه به بي نهايت برسند آرام مي شوند. به حدي که زينب کبري سلام الله عليها بعد از جريان کربلا و شهادت اکثر اقوام و اسارت و ... مي فرمايند: جز زيبايي چيزي نديدم!!!

ضمنا اگر فونتتون را يه خورده بزرگتر بکنيد، چشم درد نمي گيريم!!!