جمعه ها چرا غمگینیم؟
جمعه ها چرا غمگینیم؟
عصرهای جمعه چرا،ساکت ومتروک و دلگیراست؟
آیا چون یاد فردا وتکرارملالت آورکارهایی می افتیم که شاید نه ازروی علاقه ای وارادتی بلکه تنها به اجبار وضرورت زیست به آنها تن داده ایم؟
یا چون کارهای نکرده ای پیش چشمانمان رژه می روند که هر روزوهرهفته به خود ودیگران انجامشان راوعده کرده ایم ولی دریغ از وفای به آن؟
یا چون جمعه ای دیگر گذشت وشب هجران و غم فرقت یارغایب ازنظرمان بازبه آخرنرسید؟ودوباره ماییم وبه سیلِِِِِِ اشک ره خواب زدن؟
یا چون هفته ای دیگرازعمرمان ازما دورشد وبه مرگ ( که - گاه در سایه نشسته است به ما می نگرد - سپهری )نزدیکتر شدیم و حال آن که دستمان از تهی سرشار است.
یا همۀ اینها با هم و یا چیزی دیگر.
کلمات کلیدی :
