با اجازه مي خواهم بقيه اش رو بگم:

استدلال شما مي تونه اين باشه:

اين حرف درسته ولي مردم تو جامعه امروزه عملا دارند موسيقي رو گوش مي دهند ماهواره رو مي بينند و فلان و بهمان. اين طور هم نيست که بگي موسيقي گوش نکن اونم بگه چشم. تازه همه سوال دارند بين انبوه موسيقي، حلال و حرامش چطور به دست مياد؟ و اينکه آهنگ هاي راديو تلويزيون ما، با جشن هاي عروسي ما، با آهنگ هاي اون طرفي حرام ،تو يه مايه شده و همه هم مي گويند همه آهنگ هاي تلويزيون که حلال نيست!! اما واقعا کدوم درسته کدوم نادرست؟ مردم تو تشخيصش مي مونند و نياز دارند يه نمونه بهشون ارائه بشه.

هنوزم حرف دارم...

از نظر دوستتون ايراد اين جاست: آخوند هر کاري بکنه مردم اون کار رو در قالبي که مي خواهند انجام مي دهند نه اندازه دقيقي که بايد انجام بشه. اگر نماز مستحبي خوب بخونه مردم نماز واجبشون رو خوب مي خونند. اگر خانمش خيلي محجبه باشه خانم هاي جامعه موهاشون رو صرفا مي پوشونند و ...

تا اينجا در مورد کارهاي خوبي که آخوند داره بيشتر از بقيه انجام مي ده اما در مورد کاري مثل موسيقي حلال که استحبابي نداره ولي مشکلي هم نداره، اگر آخوند گوش بده مردم معلوم نيست چي گوش بدهند.

اين طوريه که دوستتون نتيجه مي گيره آخوند حتي بعضي حلال ها رو تبليغ نکنه و فقط حکم کلي بده و نه مصداق. مردم خودشون بروند دنبال مصداق تا با تاسي به يه عالم ( تاسي به مدل خودشون نه به معني دقيق کلمه) به حرام دچار نشوند.

حرفم تموم نشد...